آتش دل

شکایت به نزد خدای عزوجل برم که حکومتی که با توسل به  دینش مستقر گردیده موجب ذلت و عقب ماندگی مردم شده است و مبلغین دست آویزنده به دینش، پیام آورندگان حزن و اندوه و تباهی.

از دست و زبان که برآید              کز سوز دلش سخن بگوید؟

اوضاع مملکت چنان شده است  و ظلم ظالم چنان از حد زیادت گرفته،  که هر نفسی فرو می رود، بغضی در گلو خفه می کند و چون بیرون می آید آتشی در دل می افروزد. پس در هر نفس دو آه موجود است و بر هر آه، آتشی در دل فروزان.

              دولتش به که ز تقصیر خویش              عذر به درگاه مردم آورد

ورنه جزای حکومت داریش               کس نتواند که به جای آورد

فریاد حزن انگیز خونین دلان به آسمان رسیده و سایه ظلم بی حساب حکومت در همه جا کشیده شده. پرده ناموس مردمان بی گناه دریده و وظیفه روزی به خطای نکرده بریده.

ای که از خزانه بیت المال      چاپلوس و ترسا و مزدور داری

مردمان را کجا کنی تکریم       تو که با دوستان غضب داری

جلاد دستگاه قضا را گفته تا چوبه دار به پا دارد و شحنگان را فراخوانده تا ظلم را به اوج برسانند و خلعت سیاه بر تن مادران عزا بپوشانند و دیوارهای آهنی بر دور خورشید کشند و امید جوانان شهر را ناامید کنند و به هزار ترفند گرد مرگ بر شهر بپاشند.   

 همه از ظلم  تو سرگشته و حیرانند       شرط انصاف نباشد که تو بر کار مانی

مردمان در عسارت و  فعالان و رهبران در اسارت،  خون در دل و خشم در نگاه موج می زند. مردمان فرصتی می جویند تا زنجیر اسارت از تن  خود و رهبران  بگسلند:

ز آه شرر بار این قفس را بَر شِکَنُ و زیر و زِبَر کن 

-----------------------------------------------------------------------------

پی نوشت: این مطلب را پیش از این در وبسایت جرس منتشر نموده ام.